Başlık her ne kadar kodlama ile alakalı bir hatadan bahsetse de bendeki sorunlar loop'a sarmış kodlama gibi bilgisayarın içi yanacak az sonra. Ne demek istediğimi bilgisayarla alakalı kişiler anlarlar. Bu saatte yatağımdan uzunca süre bir sağa bir sola döndükten sonra bilgisayarı açıp az biraz blog karıştırmak için kalkıyorsam, sıkıntı var demektir. Sıkıntılıca pek sıkıntılıca...
Ne desem ne yazsam şu anda çokça sallıyor olabilirim. Misaifr bloglardan birinde anımsadığım gibi şu baca temizlik olayına girişmek lazım. Çok fazla kuruntu tıkadı beynimi, çok fazla soru içerisinde ziyadesi ile meşgul ediyor ve beyin yanmak üzere...
Bir yandan gönüllülükten zorunluluğa terfi edildiğim ve içinde bazen fazlasıyla yalnız hissettiğim Rtc uygulamaları ve bu uygulama içerisinde çevereden yeterli desteği alamamak...
Diğer yandan son sınıf olmanın getirdiği idealler ve duygusal! lıklar arasında gidip gelen bir bünyenin yaşadığı gel gitler...
Herkesin kendisine pek bir fazla gelen akılları ile tasladıkları bilmişlikler...
Sınıftakilerin çoğunun maalesef son sınıf öğrencisine göre hala zeka seviyelerinde bir gelişim olamaması ve liseden kalma saçma yorumlamalar...
Kavramlar arasında yakınlar ile artan görüş farklılıkları ve bu konuda ortak bir sonuca ulaşamamanın getirdiği ağırlık...
Evet insanları bu aralar küçümsüyor olabilir çünkü değer verilecek pek kişi kalmadı gibi duruyor lakin umutluyum hala. Nitelikili insanlarla daha fazla beraber olabilmenin bir ümidi var içimde.
Ve daha da sevindirici olanı dışarıdan bakıldığında "saf"ı oynayan bazı tanıdıkların aslında nitelikli olduğunu ve potansiyellerini bir şekilde dışarı çıkardığını görmek... Bu konuda çok ciddiyim aslında dışarıdan safa yatan bir takım arkadaşların aslında gayet ciddi ve olgun olduğunu görmek sevindirici... Tabi onların da kendien göre sıkıntıları olması üzücü.
Sonuç olarak debug sırasında hataların hangi satırda olduğunu görebiliyorum ama kodların arasına yeteri kadar girememekten ya da belki de bana göre olmamasından hatayı çözemiyorum...
O değil de karnım acıktı ve geçen hafta hocanın yarın için yüksek ihtimalli quizine daha bakmadım...
Demin de çay koydum demliğe misafir bekliyorum benliğe...
Bir programlamacı ancak bu kadar hayatı özümseyebilir kodların içersinde. Fakat şöyle bir durum var ki bilgisayar aptal olduğundan bizim verdiğimiz kodlara göre davranıyor ama biz hayata göre aptal olduğumuzdan onun verdiği kodlara göre davranıyoruz. Daha doğrusu bizim yazdığımız kodları makine diline çeviren bir program varken ne yazık ki hayatın verdiği kodları bize çevirebilen bir program olmadığından çoğu zaman bocalıyoruz, anlayamıyoruz... Şu da bir gerçek biz bilgisayarlar kadar aptal değiliz, sadece içimizdeki programı fark etmiyoruz;). Hayatımızı bağlamışız bir loop a yaşıyoruz, çıkışı bizim elimizde olmasına rağmen, dönüp dönüp duruyoruz. Hayır işin ucunda mevlaya varmak da yok ki.
YanıtlaSilSanırım tam bu yazıya yakışır dilde bir yorum oldu.
kırmızı hapı istiyorum...
YanıtlaSilbu kadar bilgisayar kavramı olmasaydı daha cok sevebilirdim yazını acıkcası( :) ), ama daha güzel anlatamazdın durumu, hatta bir çok cümlede kendimi de bulmuş olabilirim. Sana tavsiyem her zaman sadece bir problemi çözmeye bak, adım adım. Mezun olduktan sonra napcagını düşünmek yerine, bu dönemki dersleri en iyi şekilde nası geçerim diye düşün. Sonra diğer dönem son kalan dersler. Şimdiden kendini zorlama cvbını bilmediğin soruları cevaplandırmak için,çünkü 1 haftada bile bir insanın aldığı kararlar değişebilir. Seceneklerinin neler olduğunu iyi belirle ama önündeki küçük hedeflere ulaşmadan 'LAn napıcam ben' stresine girme.
YanıtlaSilPS: Baca temizleme her zaman işe yarar :)
Sanırım dönem dönem hatta sınav haftası sınav haftası gitmek dediğin gibi yapmak daha yararlı olacak gibi geldi bana... Değerli fikirleriniz için ikinize de teşekkür ederim arkadaşlar...
YanıtlaSil